خدا به بنده گفت : بنده من یازده رکعت نماز شب بخوان .
بنده به خدا می گه :خدایا آخه من ...خسته ام نمی تونم .
خدا :عیبی ندارد. دو رکعت نماز «شفع» و یک رکعت نماز «وتر» بخوان .
بنده : خدایا حال ندارم. برایم مشکله نیمه شب بیدارشم .
خدا :بنده من قبل از خواب این سه رکعت رو بخوان .
بنده : خدایا سه رکعت زیاده.
خدا: بنده من فقط یک رکعت نماز «وتر» بخوان.
بنده: خدایا امروز خیلی خسته ام راه دیگه ای نداره ؟
خدا: بنده من قبل از خواب وضو بگیر و رو به آسمان فقط بگو: یا الله
بنده: خدایا من توی رختخوابم.اگر بلند شم خواب از سرم می پره.
خدا: بنده من همان جا که دراز کشیده ای دست به آسمون بگو یا الله
بنده: خدایا هوا سرده من نمی تونم دستام رو از زیر پتو بیرون بیارم سردم میشه.
خدا: پس توی دلت بگو یا الله .ما نماز شب برات حساب می کنیم .
*بنده اعتنا نمی کنه ومی خوابه .
خدا به ملائکه می گه: ملائکه من ببینید من چقدر ساده گرفتم اما او خوابید...چیزی به اذان صبح نمانده . بنده من رو بیدار کنید .دلم برایش تنگ شده امشب با من حرف نزده .
ملائکه به خدا می گن: خداوندا او رو بیدار کردیم .اما او باز خوابید .
خدا به ملائکه می گه: ملائکه من در گوشش بگید خداوند منتظر توست .شاید بیدار شود.
ملائکه: پروردگارا بازهم بیدار نمی شه.
* اذان صبح را می گویند .
این بار خدا خودش به بنده می گه: بنده ی من هنگام اذان هم بیدار نشدی. نزدیک طلوع خورشیداست . بیدار شو وبا من حرف بزن .نگذار نماز صبحت قضا شود .
*خورشید از مشرق طلوع کرد .
ملائکه به خدا می گن :خداوندا نمی‌خواهی با او قهر کنی ؟
خداوند به ملائکه می گه: او که جز من کسی را ندارد .شاید توبه کند!! 

مگذار در لحظه هایی از زندگی ، به خاطر کوچکترین چیزها ،

که بزرگ می نمایند.

در چشمات اشک بنشیند .

اشکها برای غمهای بزرگ و شادیهای بزرگ است .

......

پس مگذار که بر زمین فرو چکد ، مگزار که پژمرده ات کند .

زیرا که در رخشانی چشمانت می توانی زندگی را ببینی .

زیرا تو آن گلی نیستی که در گلخانه ی نا تمامی نحیف و زرد می شود.

 بلکه تو آن پرنده ای هستی که می توانی به هر کجا که آفتاب سایه گسترده است

پرواز کنی .

......

برو ! در گوشه ی بزرگی از خانه ی درونت شمعی روشن کن و

آسمان را به نظاره بنشین .

خود ، دست خودت را بگیر و به

دشتهای آب که در بی کرانی عالم از نور ماه می درخشند ، سفر کن .

آنگاه پاک و درخشان ، از آبهای نور خورده به بیرون اتاق بازگردو زندگی کن.

......

انجاست !

آری ! ...

آنجاست که خدا را در همه چیز خواهی یافت ، هر چند که

به اندازه ی خودت آن را یافته ای . 

آنگاه زیستن را خواهی زیست .

بی هیچ قیدی ، بندی ، رهای رها .

......

وه ! که چه زیستنی خواهد شد !

 

 زنده یاد دکترعلی شریعتی 
میخواهم بگویم ……
فقر همه جا سر میکشد …….
فقر ، گرسنگی نیست ، عریانی هم نیست ……
فقر ، چیزی را ” نداشتن ” است ، ولی ، آن چیز پول نیست ….. طلا و غذا نیست …….
فقر ، همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفتهء یک کتابفروشی می نشیند ……
فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است ،‌ که روزنامه های برگشتی را خرد میکند ……
فقر ، کتیبهء سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند …..
فقر ، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود …..
فقر ، همه جا سر میکشد ……..
فقر ، شب را ” بی غذا ” سر کردن نیست ..
فقر ، روز را ” بی اندیشه” سر کردن است .. 

امروز صبح وقتی از خواب بر خاستی نگاهت می کردم

و دوست داشتم با من حرف بزنی حتی چند کلمه بامن

رازونیاز کنی . از من چاره جویی کنی یا بابت اتفاق خوبی

که روز گذشته در زندگیت به وقوع پیوست از من سپاسگزاری

کنی.ولی متوجه شدم که برای لباسی مناسب سخت سرگرم

هستی در حالی که اماده  می شدی ادامه مطلب...