اگــر زمین و زمان بر تو تنــگ شد

و رنج و محنت عذاب و سختی که میکشی بر تو زیاد شد

فریاد بزن و بگو  : یــا الله

اگر مصیبتی نازل شد و فاجعه ای رخ داد پس خدایت را صدا بزن و بگو  :یــا الله ..

اگر در تنگنا قرار گرفتی و کارها بر تو سخت شد بگو : یــا الله .

أشهد أن لا إلـہ إلاَّ اللـَّـہ
...و أشهد أن مُـ?ـمَّــدْ رَسُــولُ اللـَّـہ
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????
???????????????

«وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا»

×××××××××××××××××××

یادته :

ابلیس به خداوند گفت :
.
.
.
.
.
... .
.
.
.
.
.
{ به عزت و جلالت قسم تمامشان را گمراه و اغواء مینمایم تا زمانی که روح در جسمشان است ! }
و
خداوند عزوجل میگوید :

{به عزتم و جلالم قسم ، تا آن هنگام که از گناهانشان توبه نمایند گناهانشان را می آمرزم }

بگو:

???????????????????????
أَسْتَغْفِــرُ اللَّــهَ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُـوَ الْحَــیُّ الْقَیُّــومُ وَأَتُوبُ إِلَیْــک
??????????????????????

گفتم:دانشجو هستم.

گفت:غرور یک نسلی،امید یک ملتی...

گفتم:از پاهایت بگو !

گفت:فرار را بر قرار ترجیح داده اند!

گفتم: ولی رفتن رهایی بود،ماندن اسارت.

گفت: پس بیچاره این دست های تب دار !

گفتم:دست هایت چه؟عاشقانه قنوت رهایی میخواند بر ماشه ی تفنگ.

گفت: ولی امروز حسادت می کنند بر پاهایم.

گفتم:از خاطراتت بگو تا قصه ی جنگ برایم مصور شود.

گفت:خاطراتم پوسیده بر شاخه ی زمان !

گفتم:نه تازه رسیده...

گفت:نیمی از آنها نیست؛حتما ریخته!

گفتم: وای من عاشق میوه های پادرختی ام.

گفت: ما را بیخیال شو ! خیلی ها در حسرت یه لقمه نان میسوزند بر سر سفره ی خانه

گفتم: شما اگر نبودید، خانه ،خانه نمی ماند.سفره ای هم جاری نبود و حسرت هر حسرتی بر دلمان می ماند تا همیشه!

بعد آنچنان پی در پی سرفه کرد که تمام پیکرش لرزید.از ضجه او گلویم به بغض افتاد.سرفه ی برگ ها خبر از سینه زخمی بهار می داد...

گفتم : مرا بگو از شب هاب عملیات.

گفت: سجاده و شب گریه ها آنقدر ما را از خود می ربود که تنها سحر در خاطرمان ماند.

گفتم: چه شهامتی می خواهد شهادت چه آزادی می خواهد آزادگی و چه صلابتی می خواهد این همه صداقت.

گفت: انشا ننویس که واژه ها به بازیچه شدن تشویق می کنی !

گفتم: آخر بدون یاد امثال تو می تکیم، به ویرانی می رسیم، گم میشویم در ناکجا آباد تاریخ

گفت:در هراسم از این شهر پول سروری،از این شهر بی شب تاب و مهتاب و آفتاب

گفتم:من هم دلم میمیرد برای این هم عاطفه که به خاک سپرده می شوند،بی صدا

گفت : دردناکتر از اینها،نگاه بعضی هاست به زندگی...

گفتم:راستی؛ وامانده ام در برزخ و دو راهی،نشان بده : خانه دوست کجاست؟

گفت: به خدا توکل کن و مسافر جاده ی راستی شو.اگر ذهن تو زنده باشد و زایا،صداقت را کوله بارت میکنی و آنچنان مومن قدم بر خواهی داشت که بالان بلا هم تو را به هراس نمی اندازد.و اضافه کرد: دیگر وقت نماز است!

گفتم: ولی تو هم برای من نیازی...

گفت: خدا را بجوی که اکنون وقت نماز است.

خلبانی که داغ اجلاس غیرمتعهدها  را بر دل صدام گذاشت

مولای من آمدنت را چگونه به انتظار نشینم ؟

در حالی که وجودم پر از وسوسه است .

چگونه بتوانم  ندای هَل مِن ناصر یَنصُرنی ات را پاسخ دهم ؟

در حالی که زبانم از دروغ و نیرنگ لال شده است .

مولایم در تعجبم از وجود خویش .

آیا من منتظرت هستم ؟

خواسته درونی ام آمدنت است .

و گاهی صدای شیطان نمی گذارد صدایت به گوش دلم رسد .

و به یادم می آورد گناهانم را که با آمدنت چه رو سیه خواهم شد .

تشویقم می کند که جواب لبیکت را ندهم .

اما مگر می شود ؟

مولایم

در انتظار به سر می برم .

و می دانم تکلیفم چیست ؟

سرمشق های انتظار را از بر کرده ام .

می دانم باید بر زبانها جاری سازم یا مهدی را

می دانم باید دست کسی را بگیرم و بالا آورمش از سیه چال ظلمت .

خوب می دانم باید سخت بکوشم .

می دانم باید زخم زبان بشنوم .

باید حقیر شوم .

ولی باید صبور باشم .

مولایم کمکم کن تا دستانم آلوده به گناه نشون .

این دستان که روزی خاک پایت را لمس کنن .

می دانم نزدیک تر از آنی که نبودنت را حس کنم .

می خوام باشم تا نوید دهم آمدنت را .

و هلهله سر دهم در کوچه پس کوچه های شهرها .

نذر کردم پا برهنه در کوچه ها قدم نهم و خارهای جلوی قدمهایت را بزدایم .

به امید آن روز